quo fugis a demens? nulla est fuga: tu licet usque

ad Tanain fugias, usque sequetur Amor.

non si Pegaseo vecteris in aere dorso,

nec tibi si Persei moverit ala pedes;

vel si te sectae rapiant talaribus aurae,

nil tibi Mercurii proderit alta via

instat semper Amor supra caput, instat amanti,

et gravis ipse super libera colla sedet.

excubat ille acer custos et tollere numquam

te patietur humo lumina capta semel.

et iam si pecces, deus exorabilis ille est

si modo praesentis viderit esse preces.

ista senes licet accusent convivia duri:

nos modo propositum, vita, teramus iter

illorum antiquis onerantur legibus aures:

hic locus est in quo, tibia docta, sones,

quae non iure vado Maeandri iacta natasti,

turpia cum faceret Palladis ora tumor.

non tamen immerito! Phrygias nunc ire per undas

et petere Hyrcani litora nota maris,

spargere et alterna communis caede Penatis

et ferre ad patrios praemia dira Lares!

una contentum pudeat me vivere amica?

hoc si crimen erit, crimen Amoris erit:

mi nemo obiciat. libeat tibi, Cynthia, mecum

rorida muscosis antra tenere iugis.

illic aspicies scopulis haerere Sorores

et canere antiqui dulcia furta Iovis,

ut Semela est combustus, ut est deperditus Io,

denique ut ad Troiae tecta volarit avis.

quod si nemo exstat qui vicerit Alitis arma,

communis culpae cur reus unus agor?

nec tu Virginibus reverentia moveris ora:

hic quoque non nescit quid sit amare chorus;

si tamen Oeagri quaedam compressa figura

Bistoniis olim rupibus accubuit.

hic ubi me prima statuent in parte choreae,

et medius docta cuspide Bacchus erit,

tum capiti sacros patiar pendere corymbos:

nam sine te nostrum non valet ingenium.